Laurie in Perm

Zoals de trouwe lezer ongetwijfeld gemerkt heeft, heb ik vorige week geen bericht geplaatst. Deze keer was het niet eens uit luiheid, maar omdat het me leuker leek om aan het einde van deze reis een uitgebreide terugblik te schrijven. Deze overweging komt trouwens ook voort uit het feit ik vier uur op de luchthaven van Moskou moet wachten op mijn transfer, en ik toch wat te doen wilde hebben in die tijd. Bovendien heb ik mijn berichtje vorige keer laten schieten, omdat de afgelopen twee weken zeker niet de boeiendste van mijn verblijf waren. Maar geen zorgen, er zaten heus wel een paar memorabele momenten tussen. Zo hebben we een formele ontmoeting gehad met de decaan. Het was de bedoeling dat we een soort vergadering zouden hebben over hoe het verblijf van de internationale studenten verbeterd kan worden, alleen had niemand dit aan ons verteld. Zoals bijna alles in Rusland gaat, werden we op een onbewaakt moment een kantoor in getrokken met de boodschap dat we de dag erna de decaan

Vorig weekend spendeerden we in Jekaterinenburg, het bestuurlijk centrum van het Oeraldistrict. Jekaterinenburg heet in het Russisch trouwens Jekaterinburg, en ik vraag me af waar die extra '-en' in onze taal vandaan komt.  Naar ik heb horen zeggen is de concurrentie tussen Perm en Jekaterinenburg vergelijkbaar met die van Moskou en Petersburg, maar waar ik bij de de laatste twee nog begrijp dat het moeilijk kiezen is, wint Jekaterinenburg het met gemak van Perm. Hoewel Perm officieel groter is, is het daadwerkelijke centrum een stuk kleiner dan dat van Jekaterinenburg en bovendien wordt de stad veel minder goed gefinancierd. Dat zie je ook duidelijk terug in het onderhoud. Eerder bedacht ik al dat het huidige Perm er vast niet heel anders uitziet dan het Perm van 2003, een gevoel dat ik in Jekaterinenburg totaal niet had.    We begonnen ons tripje in de trein, een rit van vijf en een halfuur. Het was niet vreselijk, maar ook niet echt ideaal, vooral omdat