Vorig weekend spendeerden we in Jekaterinenburg, het bestuurlijk centrum van het Oeraldistrict. Jekaterinenburg heet in het Russisch trouwens Jekaterinburg, en ik vraag me af waar die extra '-en' in onze taal vandaan komt.
Naar ik heb horen zeggen is de concurrentie tussen Perm en Jekaterinenburg vergelijkbaar met die van Moskou en Petersburg, maar waar ik bij de de laatste twee nog begrijp dat het moeilijk kiezen is, wint Jekaterinenburg het met gemak van Perm. Hoewel Perm officieel groter is, is het daadwerkelijke centrum een stuk kleiner dan dat van Jekaterinenburg en bovendien wordt de stad veel minder goed gefinancierd. Dat zie je ook duidelijk terug in het onderhoud. Eerder bedacht ik al dat het huidige Perm er vast niet heel anders uitziet dan het Perm van 2003, een gevoel dat ik in Jekaterinenburg totaal niet had.
We begonnen ons tripje in de trein, een rit van vijf en een halfuur. Het was niet vreselijk, maar ook niet echt ideaal, vooral omdat we niet heel veel omhanden hadden. We hadden niet betaald voor beddengoed, maar daar hadden we een beetje spijt van, want slapend gaat zo'n rit toch wel het snelts. Op de heenweg konden we gewoon liggen, maar op de terugweg zaten we met twee andere mensen die ook geen beddengoed hadden. Daarom waren alle matrassen en dekens op één van de bedjes opgestapeld en deelden we drie banken met vier mensen, wat niet optimaal is qua ruimte. Ik was blij toen we er uit mochten, want de banken zijn behoorlijk hard. Het weekend was heel geslaagd, hoewel het wel erg koud was. We konden eigenlijk niet langer dan twee uur achter elkaar buiten blijven, dus we hebben een hoop koffie gedronken ;) Als je dan binnenkwam, voelde het ook echt of je dijen - het enige dat niet goed ingepakt was- in de fik stonden.
Zie hier mijn zeer fotogenieke kopje koffie.
Om een uur of tien 's avonds kwamen we aan op het station, en we merkten meteen dat het kouder was dan in Perm. Met wat moeite vonden we ons hostel, maar het was superfijn, schoon en warm. De kamers en de keuken waren veel luxer dan onze studentenwoning nu, maar we betalen daar dan ook maar 20 euro huur voor drie maanden, dus we mogen niet klagen. De eigenaresse bood ons in plaats van het oorspronkelijke stapelbed dat we hadden in een gedeelde slaapkamer een tweepersoonskamer aan, die toevallig door niemand geboekt was. Dat was wel fijn, omdat we geen rekening met anderen hoefden te houden.
We ontbeten elke dag bij café Engels tegenover ons hostel, waar je voor ongeveer 2 euro een ontbijtdeal had voor een koffie naar keuze en een bord pap. Niet gewoon pap, maar met allerlei lekkere toevoegingen. Mijn favoriete smaak was de griesmeelpap met gekarameliseerde appels, wat ik helaasch niet kon uitspreken. ("s karamelizirovanymi jablokami"), waar de serveerster me na een paar stamelende pogingen meelevend toeknikte en zei: "It's okay."
Ik vind het nooit zo geslaagd om een opsomming te geven van alle dingen die je doet tijdens een weekendje weg, maar zal het één en ander uitlichten. Mocht je ooit nog in Jekaterinenburg zijn, dan is de Vysotski-toren een aanrader. Vanaf deze wolkenkrabber kun je heel de stad en verder zien, en je mag met je ticket ook nog naar het Vysotski-museum. Vladimir Vysotski was ten tijden van de Sovjet-Unie een immens populaire zanger, dichter en acteur, en het museum geeft een kijkje in zijn leven. Het is vrij klein, maar wel leuk is dat er spulletjes staan die ooit echt in zijn appartement stonden. Wel zou ik voorstellen dit niet in het najaar te doen, want op die hoogte in de vrieskou is geen pretje.
Zoals je kunt zien, boften we erg met het weer. Met het zonnetje erbij konden we rustig een wandeling langs de rode lijn lopen, een route die je langs de hoogtepunten van Jekaterinenburg leidt, zoals het Sevastjanovhuis op de foto hierboven.
Ook aan te raden is het Jeltsin Centrum, wat - je verwacht het niet - laat zien wat voor veranderingen Jeltsin teweeg heeft gebracht in Rusland. Het museum speelt veel met audiovisuele effecten, wat goed werkt om de geschiedenis tot leven te wekken. Soms ging het naar mijn mening ietsjes te ver, zoals bij een zaaltje waar een stuk of acht televisieschermen allemaal verschillende fragmenten tegelijk afspeelden mét geluid. Het is wel op en top 'Rusland is nu een perfecte democratie'- propaganda, maar dat zul je voor lief moeten nemen.
In ander nieuws: ik ben naar de ijsbaan geweest. Het was de koudste dag tot nu toe, -15 in de middag en een gevoelstemperatuur die afliep tot -21. Hoewel het schaatsen je lichaam wel behoorlijk warm houdt, had ik op een bepaald moment geen gevoel meer in mijn gezicht, en er vormde zich ijs in ons haar. Na ruim een uur moesten we het opgeven. Uiteráárd gleed de meerderheid van de Russische hobby-schaatsers de ijsbaan over als volleerde kunstrijders. Ik heb het niet over een pirouette hier of daar, maar mensen die gewoon nonchalant rittbergers springen.
James is overigens deze week naar Engeland gevlogen, en voor ons is het over twee weken ook al afgelopen. Het is ontzettend snel gegaan, vind ik, maar ik ben er inmiddels wel echt aan toe om weer naar huis te gaan. Ik word gek van al dat inefficiënte gedoe. Ik heb ook erg veel zin om weer écht iets te gaan doen. Tjad en ik hebben het er regelmatig over, dat zo'n semester in het buitenland een beetje voelt alsof de tijd stilstaat, en alsof niks wat je hier doet echt consequenties heeft. Ik kan gelukkig in januari weer lekker aan de bak voor mijn eerste tentamen in januari, en ik heb mijn oude stageplek heroverd.
Reacties
Een reactie posten